خدا

حسادت موجب تباهی می شود.

حسادت به اموال دیگران باعث ازبین رفتن آرامش ما در زندگی و ایجاد اضطراب در زندگی ما می شود ،وجودمان هم باید در زندگی خسیس نباشیم و به دیگران کمک کنیم

نصیحت این است که از دیگران خیلی توقع نداشته باشیم

چشم داشتی به وسایل دیگران نداشته باشیم

نبایدهرکسی هرچیزی داشت ماهم بخواهیم

نصیحت این قسمت این بود که هرچی دیگران دارندرانباید حتماما داشته باشیم و حسودی نکنیم

یعنی نباید چشم و هم چشمی کنیم و هرچی میبینیم رو بخوایم و هرچی هم داریم به کسی بدیم

چیزی که داری به همان قناعت داشته باشیم

هیچ وقت خودمان رابا بقیه مقایسه نکنیم وبا آنچه که داریم شکر گذار خداوند باشیم واز کسی طلب چیزی نکنیم واگر صاحب چیزی شدیم به دیگران هم بدهیم وبه انها کمک کنیم

خصاصت نداشتن

هیچ وقت چشممان به مال چیز های دیگران نباشد

به داشته های خودمان اکتفا کنیم

به نام خدای یکتا
این داستان به ما میخواهد نکته ای بگوید که در دنیا حسرت نداشته هایمان را نخوریم و اگر چیزی به کسی دادیم دیگر چشم به آن ندوزیم

حسادت بیشتر باعث نرسیدن به هدف یا مقصدی که داریم میشود

مهربان باشیم
صبور باشیم
بخشنده باشیم
گره گشا باشیم

حسادت ممنوع
به چیزی که داری قانع باش

برای هر‌چیزی‌که‌داریم‌خدارا‌شکر‌کنیم‌
قانع باشیم
ممکن‌چیزی که‌ما‌داریم‌دیگران‌اورا‌بخواهند‌

حسادت کار خوبی نیست و بیشتر باعث میشه افراد به هدفشون نرسند

به داشته هایمان راضی باشیم و حرص و طمع خودرا کم کنیم تا اینکه نه کسی دلش بخواهد آن چیز را داشته باشید یا کسی روی دوش کسی سنگینی کند همیشه قانع باشیم تا زندگی بهتری را رقم بزنیم.

این که نباید از دیگران انتظارات زیادی داشت
چون که هر کسی باید برای بدست آوردن چیزی خودشان تلاش کنند

با حسودی کردن به داشته های دیگران آرامش را از خود نگیریم اگر دیگران چیزی را به ما می‌بخشند ما هم بخشنده باشیم و به دیگران ببخشیم و ترس بخشیدن مال را نداشته باشیم

به نام خدا.
بنظر من یعنی ، انسان ها طمع کار هستند و معمولا دلشان همه چیز می خواهد، که این نشانه ی حریص بودن انسان هاست ، چون انسان ها روحیه بی نهایت طلبی دارند ،اما در کنار این روحیه ، انسان ها هم دل دارند و روحیه انسان دوستی نیز دارند ،کمک کردن به دیگران و بخشش به آنها خیلی مهم تر و با ارزش تر از طمع و حرص داشتن است. در کل مفهوم این است که سعی کنیم بر حس طمع خود ،غلبه کرده و به دیگران بخشش کنیم.

به داشته های خود قانع باشیم و از دیگران توقع بیجا نداشته باشیم

انفاق کردن
بخشیدن چیز هایی که خودمان دوست داریم به دیگران