ضرب المثل (هنوز دو قورت و نیمش باقی مانده )

هیچ زمان نباید چشممان دنبال چیزی که دیگران دارند باشد و هیچ زمان نباید چیزی که خودمان داریم را به رخ دیگران بکشیم.

انسان نباید طمع زیاد داشته باشه،هر چی بیشتر جمع کنه بیشتر میخواد و بیشتر خسیس میشه

کسیکه دنبال چیزهای دیگران هست وچشم به چزهی دیگران دوخته داشتنش یک جور درد سر دارد ونداشتنش هم یک جور درد سر دارد

حساس نبودن به نظرات مردم
چراکه باعث اضطراب و استرس خودمان میشود
وباهر نظر مردم باید خودمان را تغییر دهیم و حسادت هایی هم در این کار بکنیم...

خوب چیز هایی که در چشم هستند خریداری نکنیم تا نه خودمان آن ها را بخواهیم نه ديگران ما را نگاه کنند و آن را بخواهند

ما نباید حسرت چیزهایی که دیگران دارند را بخوریم چون یک روزی با تلاش و کوشش میتوان بدست آورد

اگر کسی به اموال بقیه دل ببنده وچشمش دنبال اموال بقیه باشه و متقابلا نتواندوسایلش رابه کسی بدهد اصلا آرامش ندارد

به آنچه داریم قانع باشیم و حریص نباشیم.

ما نباید بخاطر ظواهر و چیزهایی که دیگران دارند خودمان را ناراحت کنیم و زندگی را به خود تلخ کنیم.چون ضامن خوشبختی و حال خوب نییست

اصلا چیز تو چشم نخریم

هر چیزی که داریم با دیگران به اشتراک بگذاریم و بخیل نباشیم.

نباید چشممان دنبال چیزی مال دیگران است باشد وبه داشته های خود اکتفا کنیم

قانع بودن

حسود و خود خواسته نباشیم چون ممکن است برای به دست آوردن خواسته هایمان دل دیگران را بشکنیم

هرچیزی که مامیخواهیم و خدا و یا هرکسی ان را برای ما نمدهند یه علتی دارد و ان فرد اگر مابه ان نیاز داشته و مسلحتمان باشه باشه ان چیزی راکه میخواهیم را برایمان فراهم میکند

اهل ایمان با دیدن چیزها به قیامت پی می برند

ببخش اموال به دیگران

این بود که هر چیزی مال هر شخصیه

زیاده خواه نباشیم

حسادت چیز بدی هستش و انسان حسود از اینکه دیگران چیزی داشته باشن که او ندارد عذاب می بیند و ممکن است این کار به دستش بندازد
و چون اینگونه اخلاقی دارد گمان می کنند بقیه افراد هم اینجوری هستند

سلام اولا کار خیلی قشنگیه و من واقفا از شما وگروهتون بابت این کار تشکر میکنم به نظر بنده درمورد این بود که
نگاهمون به وسیله یا
یه چیزی که نداریم نباشه و به داشته های خودمون نگاه کنیم

باید به داشته های خودمون راضی باشیم

به هرچیزی داشته باشیم قانع باشیم

هیچ وقت بخاطر داشته های دیگران خود را ناراحت نکنیم چون آرامش خود را از دست می‌دهیم و به داشته هایمان بسنده باشیم و آنها را در صورت نیاز به دیگران هم بدهیم.